Η Ελλάδα δεν ήταν, ούτε είναι έτοιμη για τηλεκπαίδευση

 

 

 

Η εκπαίδευση εξ’ αποστάσεως στην Ελλάδα ήταν και συνεχίζει να είναι ένα αποτυχημένο εγχείρημα, που μέχρι να βελτιωθούν κάποιοι κρίσιμοι τομείς – αν ποτέ βελτιωθούν – θα παραμείνει έτσι.

 

Όσο και αν προσπαθούν κυβέρνηση και εκπαιδευτικοί να πείσουν για το αντίθετο, η Ελλάδα δεν έχει ούτε τις κατάλληλες υποδομές, ούτε το κατάλληλο προσωπικό, και ούτε την τεχνογνωσία για να μπορέσει να φέρει εις πέρας με επιτυχία τον θεσμό της τηλεκπαίδευσης.

 

Το κύριο πρόβλημα ξεκινάει από το διαδίκτυο στη χώρα. Με την συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών αλλά και καθηγητών να έχουν απελπιστικά αργές ταχύτητες ίντερνετ, γίνεται προφανές ότι σωστό μάθημα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Και φάνηκε άλλωστε, όλους αυτούς τους μήνες, με τα κολλήματα, τις αποσυνδέσεις και τα παγώματα να είναι καθημερινό φαινόμενο στις online τάξεις.

 

Πέρα από αυτό, τίθεται και το ζήτημα του εξοπλισμού. Η εξίσου συντριπτική πλειοψηφία μαθητών και καθηγητών δεν έχει στην κατοχή του το υλικολογισμικό που απαιτεί ένα τέτοιο εγχείρημα, όπως επαγγελματικές κάμερες και μικρόφωνα, ισχυρούς υπολογιστές και ειδικά προγράμματα βελτιστοποίησης. Το αποτέλεσμα είναι κακή έως απαράδεκτη εικόνα και ήχος, κρασαρίσματα και πολλές άλλες συνθήκες που καθιστούν μαρτύριο την παρακολούθηση ενός μαθήματος, και φυσικά ανούσια την όποια ύπαρξή του.

 

Και φυσικά το πρόβλημα δεν σταματάει εκεί, αλλά επεκτείνεται και μέχρι τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, οι περισσότεροι εκ των οποίων ίσως και να μην είχαν χρησιμοποιήσει υπολογιστή ποτέ ξανά έως σήμερα. Σε όλη τη διάρκεια της καραντίνας και των εξ’ αποστάσεως μαθημάτων μέσω ειδικών πλατφορμών, τα ευτράπελα από τους καθηγητές ήταν συνεχή, αφού όχι μόνο δεν ήταν εξοικειωμένοι με την εκάστοτε πλατφόρμα, αλλά με τον υπολογιστή γενικότερα. Πολλές φορές το μάθημα ήταν αδύνατο, αφού οι ίδιοι ήταν ανίκανοι να εφαρμόσουν κάποιες από τις δυνατότητες που παρέχουν αυτές οι πλατφόρμες, όπως επίσης δεν γνώριζαν και βασικές λειτουργίες για την εκπόνηση και παρουσίαση του ίδιου τους του μαθήματος ηλεκτρονικά.

Το αστείο, ειρωνικό, και εν τέλη θλιβερό είναι ότι τέτοιου είδους προβλήματα άγνοιας είχαν ακόμα και καθηγητές πληροφορικής!

 

Και τα εμπόδια δεν τελειώνουν εδώ. Περνώντας στην εξεταστική διαδικασία δημιουργήθηκε ένα πραγματικό χάος, αφού οι server των σχολών που φιλοξενούσαν τις πλατφόρμες εξέτασης “έπεφταν” συνεχώς, με αποτέλεσμα οι εξεταζόμενοι να ταλαιπωρούνται και να πρέπει κάποιες φορές ακόμα και να επανεξεταστούν σε μαθήματα στα οποία είχαν ήδη εξεταστεί.

 

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί ότι η τηλεκπαίδευση φέτος έγινε αφορμή για πολλές σχολές και πολλά πανεπιστήμια να παρανομήσουν απροκάλυπτα. Προκειμένου να διασφαλιστεί το ακέραιο της εξεταστικής διαδικασίας, αρκετές σχολές και πολλοί καθηγητές έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν ακραία και γελοία πράγματα από φοιτητές, όπως τον εξ’ αποστάσεως έλεγχο των προσωπικών υπολογιστών των φοιτητών, την επίδειξη της οικείας τους και του περιβάλλοντα χώρου του γραφείου τους, την τοποθέτηση της κάμερας σε συγκεκριμένο σημείο, ακόμα και την διεύθυνση IP τους! Όλα αυτά φυσικά αποτελούν ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα και είναι απολύτως παράτυπο και αντισυνταγματικό να απαιτηθεί από τον οποιοδήποτε τρίτο να προβληθούν δημόσια. Αυτό βέβαια δεν σταμάτησε τους συγκεκριμένους καθηγητές από το να καταρρίψουν κάθε έννοια ιδιωτικότητας, προκειμένου να κάνουν τη ζωή τους πιο εύκολη στην επιτήρηση. Μάλιστα, οι σχολές που εφάρμοσαν τις συγκεκριμένες τακτικές, εξέδωσαν πριν τις εξετάσεις μία ειδική ανακοίνωση, η οποία ανέφερε ότι με τη συμμετοχή τους στις εξετάσεις, οι φοιτητές αυτομάτως συναινούν ανεπιφύλακτα σε όλα τα παραπάνω και σε οτιδήποτε άλλο τους ζητηθεί, σε μία προσπάθεια να παρουσιαστούν αυτές οι μέθοδοι ως νόμιμες και να εξαναγκάσουν τους σπουδαστές σε μία οικειοθελή θεωρητική αποποίηση θεμελιωδών δικαιωμάτων τους.

 

Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι μέχρι οι υποδομές να βελτιωθούν, μέχρι να έχει το κάθε σπίτι γρήγορη σύνδεση στο ίντερνετ και επαρκή εξοπλισμό, μέχρι το διδακτικό προσωπικό να αποκτήσει στοιχειώδεις γνώσεις λειτουργίας ενός υπολογιστή, και μέχρι να βρεθεί κάποιος σύννομος και αποδεκτός τρόπος εξετάσεων, η τηλεκπαίδευση δεν έχει θέση στην Ελλάδα.

 

 

Εικόνα ανάρτησης: UPSU